Zobacz zdjęcie w pełnym rozmiarze

Budynek jako skromny na zewnątrz, ale urozmaicony w środku, był w mniemaniu oceniającego pracę wykładowcy „zwariowany, ale oryginalnie zwariowany”. Bet Tahara uniknęła losu pobliskiego cmentarza zlikwidowanego kilkanaście lat po wojnie, dewastowanego w międzyczasie. Do 1951 roku znajdowała się w posiadaniu gminy żydowskiej, a następnie Archiwum Państwowego, które użytkowało ją do lat dziewięćdziesiątych. Dzięki inicjatywie Wspólnoty Kulturowej „Borussia” udało się budynkowi przywrócić utracony przez dekady dawny blask oraz uruchomić Centrum Dialogu Międzykulturowego „Dom Mendelsohna”.