Sala kryta pięcioprzęsłowym sklepieniem gwiaździstym. Początkowo sklepienie było malowane w tonacji szarej z jaśniejszym ornamentem maswerkowym oraz czerwonymi i zielonymi żebrami. W czasach Kopernika wydzielono w obrębie tej sali skarbiec.
W 1673 roku salę podzielono stropem na kondygnacje dolną i górną; za czasów Ignacego Krasickiego na dole mieściła się biblioteka, archiwum i zbiory geologiczne, natomiast na górze – galeria obrazów. Zachowane szczątkowo malowidła ścienne pochodzą z końca XIV i z XV wieku. Przedstawiają: Chrystusa w mandorli jako Pana Wszechświata z symbolami czterech ewangelistów (na ścianie południowej – z oknami), Ukrzyżowanie z Marią i Janem Ewangelistą stojącymi pod krzyżem i Anzelma – pierwszego biskupa warmińskiego klęczącego przed Madonną z Dzieciątkiem Jezus (na ścianie zachodniej – od strony Łyny) oraz dziewięciu biskupów warmińskich (w podłuczach ściany północnej – na wprost okien). Polichromie poniżej, z XV wieku, przedstawiają fryz z liści akantu oraz malowaną draperię. Pierwotny wygląd sali przywrócono podczas prac konserwatorskich w latach 1928, 1933, 1956–60, 1972–73.
W 1673 roku salę podzielono stropem na kondygnacje dolną i górną; za czasów Ignacego Krasickiego na dole mieściła się biblioteka, archiwum i zbiory geologiczne, natomiast na górze – galeria obrazów. Zachowane szczątkowo malowidła ścienne pochodzą z końca XIV i z XV wieku. Przedstawiają: Chrystusa w mandorli jako Pana Wszechświata z symbolami czterech ewangelistów (na ścianie południowej – z oknami), Ukrzyżowanie z Marią i Janem Ewangelistą stojącymi pod krzyżem i Anzelma – pierwszego biskupa warmińskiego klęczącego przed Madonną z Dzieciątkiem Jezus (na ścianie zachodniej – od strony Łyny) oraz dziewięciu biskupów warmińskich (w podłuczach ściany północnej – na wprost okien). Polichromie poniżej, z XV wieku, przedstawiają fryz z liści akantu oraz malowaną draperię. Pierwotny wygląd sali przywrócono podczas prac konserwatorskich w latach 1928, 1933, 1956–60, 1972–73.